Algınız ve Gerçek Dünya….

ALGINIZI DEĞİŞTİRİN DÜNYANIZ DEĞİŞSİN.

Bu güzel söz kadar kolay olsaydı hayatı
hemen değiştirivermek… Zor elbette, bir insanın deneyimlerinden, geçmişinden,
acılarından ayrılıklarından kısacası kendinden vazgeçmesi demek.
Sizce bir yerden başlamak gerekmiyor mu? Dimdik ayağa kalkmak, sabah doğan
güneşe farklı bakmak, yaşadığı yerleri bugüne kadar hiç görmemiş gibi algılamak
nasıl bir duygudur acaba?

Deneyin lütfen, deneyin göreceksiniz. Yaşadığım her olayda şöyle derim kendime:
“acaba farklı bir açıdan bu olay nasıl görünür kendime” ve denerim. Her
seferinde bu oyun bana mutluluk verir.

Olaylara birkaç açıdan bakmak hem içten içe sabır sükûnet kazandırır size hem
de yaşamayı sevmeye başlarsınız aniden. Sevmek dedim de YAŞAMI SEVMEK NEDİR
ACABA?

Araba ev eş çocuk sadece bunlardan mı ibaret hayat? Yoksa iç dünyamdaki ruhumu
doyuramadığım sürece hep bir açlığım mı olacak?

Evet, manen boşluğumuz bundan bence. Ruhumuzu doyuramıyoruz. Maddi şeylerde,
geçici heveslerde mutluluk var sanıyoruz. Oysa ruhunuz haykırıyor içerden
“doyur beni” diye. Neyle ama?

Öğretilmedi ki size bunu yapmak. Biz hep günlük hayatı kovaladık. Belki de
ekmek kavgasına düştük, oda gerekliydi elbet. Ama unuttuk ruhumuzu, sevmeyi
unutturduk… Küçüğe sevgiyi büyüğe saygıyı unutturduk, aşkı unutturduk belki de.
Ama ne çare hep uyduk topluma hep düzen böyle dedik. Ama yanıldık, şimdi aç
ruhumuz. Bundan dolayı toplumda suç oranı artmakta, sabır şükür duygumuzu
kaybetmekteyiz.

Bunlar en önemli iki kavram değil miydi oysa?

Ama gereksizdi yenidünyada, onlar haklı çıktı sonunda sabretmek lügatlerinden
çıktı gençlerin. Şükür zaten eski zaman âdeti idi onlar için. Evet, suçluyuz,
bu dünyayı biz bu hale getirdik sevmeyi de unuttuk saygıyı da unuttuk aşkı da
unuttuk. Ama aramızda unutmayanların olduğunu da fark ettik ve onlar dünyaya
sevgi tohumlarını saçsınlar da bizde yeniden kendimize gelelim dedik, hayata
karşı bugüne kadarki algımızı değiştirip yeni bir gözle sevginin gözüyle
bakmayı deneyelim dedik.

Sabır, şükür, sevgi, aşk kavramlarını literatürünüzden çıkarmamanız dileğiyle…
Sevgiler.

YA ÇARESİZSİZİNİZ YA DA ÇARE SİZSİNİZ

Kaynak: Ayşe Ünüvar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bana Yazın